این مسئله در سن ۱۲-۱۳ سالگی (دوران بازنگری باورها) و هنگام مشاهده تناقض در رفتار دینی والدین شدت میگیرد. راهکار اصلی، تربیت صحیح خود والدین و الگوسازی مناسب است، زیرا فرزندان نه آنگونه که میخواهیم، بلکه مطابق شیوه زندگی ما تربیت میشوند.
حجتالاسلام ظریفی به سؤال خبرنگار حوزهنیوز با موضوع «علت دینگریزی و فاصله گرفتن فرزندان از مناسک دینی» پاسخ داد که تقدیم شما فرهیختگان می شود.
پرسش: چرا برخی جوانان در عصر حاضر دینگریز شده و از مناسک دینی فاصله میگیرند؟
پاسخ:
اگر فرزند در خانواده غیر دینی بزرگ شده باشند، مشکل دین گریزی طبیعی است، چون از بچگی با مناسکی دینی آشنایی نداشته و با دین بزرگ نشده است.
اگر در خانواده مذهبی باشد و دینگریز شود، این مسئله به عدم اخلاق درست و شایسته والدین در مناسک دینی مربوط میشود که باید مناسک دینی را توأم با مهربانی و اخلاق نیکو به فرزند یاد داد.
بنابراین این مسئله در خانواده های مذهبی زمانی اتفاق میافتد که رابطه عاطفی مناسبی بین والدین و فرزند در دوران کودکی شکل نگرفته باشد؛ بهخصوص در سنین ۱۲ الی ۱۳ سالگی که دوران بازبینی تقلیدهاست.
معذرتخواهی والدین از فرزندان در صورت ارتکاب اشتباه
اگر بچهها با تناقضهایی در رفتار دینی والدینشان مواجه شوند، نمیتوانند آن را هضم کنند و ممکن است نسبت به دین و مناسک دینی بدبین شوند.
یکی از راههای مؤثر در اصلاح این وضعیت، معذرتخواهی والدین از فرزندان در صورت ارتکاب اشتباه است.
بعضیها فکر میکنند معذرتخواهی والدین از فرزند، ابهت آنها را کم میکند، اما اینطور نیست. والدین با این کار به فرزندشان یاد میدهند که اشتباهات را بپذیرند و اصلاح کنند؛ البته نباید این کار بهطور مداوم تکرار شود، زیرا در این صورت تأثیر معکوس خواهد داشت.
در نتیجه، اگر والدین بخواهند فرزندانی دیندار و نمازخوان داشته باشند، بهترین راه این است که ابتدا خودشان را تربیت کنند و با رفتارهای خوب و محبتآمیز الگوی مناسبی برای فرزندانشان باشند.
اصل موارد تربیت فرزندان به خود والدین برمیگردد و وقتی در روایات داریم که با فلان خانواده وصلت نکن و یا به فلان خانواده دختر نده، نشانگر این است که تربیت از این دوره شروع میشود و این تربیت والدین قرار است که به نسل های بعد منتقل شود.
در واقع بچه های ما بچههایی نمیشوند که ما میخواهیم، بلکه به همان مدلی که زندگی میکنیم و هستیم، شخصیتشان شکل خواهد گرفت.
نظر شما